اتشکده ی ادریان تهران

آشنایی با آتشکده آدریان | تنها آتشکده تهران

خیابان سی تیر یکی از خیابان های معروف تهران است و بسیاری آن را به واسطه غذاهای خیابانی و حال و هوای متفاوتش می شناسند. کمی بالاتر از بساط خوشمزه گردی این خیابان و با ورود به خیابان میرزا کوچک خان جنگلی، به دری چوبی می رسیم که آجرکاری بالای آن شکوه خاصی دارد. اینجا آتشکده آدریان است؛ نیایشگاهی برای زرتشتیان در قلب تهران که زمان ساختش به اواخر دوره قاجار بازمی گردد.

از در که عبور کنید، حیاطی زیبا پیش روی تان قرار می گیرد که درختان کاج در جای جای آن قرار دارند. در همان ابتدا همه دغدغه های تان را در خیابان جا می گذارید و بدون توجه به پشت سر، پیش می روید تا جلوه های بیشتری را ببینید. ساختمانی کوچک اما باشکوه در برابر شما ظاهر می شود که با ستون های برافراشته بسیار زیبا به نظر می رسد. در میان این ساختمان آتشی فروزان قرار دارد که از سال 1296 خورشیدی در این مکان می سوزد و میزبان نیایش های زرتشتیان است.

این ساختمان، هم از نظر تاریخی اهمیت دارد و هم از نظر فرهنگی؛ و اهمیت آن از نظر معماری را نیز نمی توان نادیده گرفت. برای همین است که نام آتشکده آدریان از تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۷۴۴۲ در فهرست آثار ملی قرار دارد تا بیشتر مورد توجه قرار گیرد. این اثر در پرونده ثبتی با عنوان بنای معبد آدریان نوشته شده است.

آداب ورود به آتشکده آدریان

زرتشتیان پیش از ورود به نیایشگاه به دستشویی کوچک گوشه حیاط می روند و دست و روی شان را می شویند. مردان به سراغ کمدی آهنی میروند و از کلاه های سفید معروف به «عرقچین» بر می دارند و بر سر می گذارند. زنان از کشوی همین کمد روسری های سفید بر می دارند و می پوشند.

زنان و مردان پیش از ورود به نیایشگاه، کفش های خود را در می آورند اما موبدان از این کار معاف هستند.

زرتشتیان هنگام ورود، مستقیم حرکت می کنند و به سمت پنجره‌ شیشه‌ای که آتشدان در آن قرار دارد می روند. آنها برای ادای نذر لیوان های کوچکی را از موبد می گیرند که آب و روغن  و فتیله‌ دارند و آن را روشن می کنند. روشن کردن شمع در این مکان مرسوم نیست. البته این رسم از هند به ایران آمده و جای شمع را گرفته است.

اگر زرتشتی نیستید باز هم به عنوان یک گردشگر مسئول باید نکاتی را برای ورود رعایت کنید که بسیار ساده هستند:

•  باید بدون کفش به نیایشگاه وارد شوید.
•  مردان یک کلاه سفید و پارچه ای به سر می کنند که مسوولان نیایشگاه در اختیارشان می گذارند.
• بانوان باید با پوشش مناسب به داخل نیایشگاه بروند و در زمان عادت ماهیانه نباشند.